Juliaging met het Wildlife & Travel Programma van Travel Active naar Zuid Afrika en Zimbabwe. Lees hierwelke avonturenzijallemaal heeft meegemaakt:

In juli vorig jaar, net na het behalen van mijn eindexamen vwo begon een spannende tijd! Al een aantal jaren had ik het plan om er na school een paar maanden tussenuit te gaan, in plaats van gelijk weer de studieboeken in te duiken. Tijdens een informatiebijeenkomst over vervolgopleidingen op mijn middelbare school liep ik tegen een standje van Travel Active aan, waar in hun folder zogenaamde ‘wildlife projecten' werden aangeboden: ‘Werken met wilde dieren in Afrika'. Wauw! Ik was meteen verkocht.

Een aantal informatiebijeenkomsten van Travel Active later stond mijn plan vast! Wat mijn omgeving me ook probeerde in te fluisteren, ik zou als klein, blond, achttienjarig meisje in mijn eentje drie maanden naar Afrika gaan! Zeker weten! Een aantal weken heb ik mailcontact gehad met één van de medewerkers van Travel Active, om mijn reis tot in detail uit te werken. De weken voor vertrek nog gauw wat extra spaargeld bijverdienen voor op reis, veel leuke dingen doen met vrienden, en de laatste inkopen. Op het vliegveld, op weg naar mijn gate heb ik niet één keer meer omgekeken. Ik was klaar voor het grote avontuur! Wat ik uiteindelijk allemaal heb meegemaakt bij de vier verschillende projecten die ik heb bezocht had ik van tevoren niet durven dromen!

Bij het Moholoholo Wildlife Centre vlakbij het Krugerpark in Zuid-Afrika begon mijn buitenlands verblijf. Hier worden allerlei verschillende diersoorten opgevangen die gewond zijn geraakt, of wees zijn geworden. De bedoeling is dat ze na behandeling weer uitgezet worden in het wild. Soms is dit echter niet meer mogelijk en krijgen ze een vaste plek binnen het project. Toen ik arriveerde waren er net een heleboel jonge dieren binnengebracht: zwijntjes, een bushpig, een aapje, een eekhoorn (ja, ook die zijn er volop in Afrika!), en twee bushbaby's (dit zijn kleine primaten met een pluizige vacht en hele grote ogen). Maar het mooiste van alles was mijn uiltje, Puffy. Vijf keer per dag moest ik haar voeren met zelf gevilde en in stukjes geknipte eendagskuikentjes. Klinkt smerig, maar het went snel. En het is geweldig om te zien hoe een uil eet.

Verder maakten we hokken schoon en liepen we dagelijkse voederrondes langs de vaste bewoners, waaronder ook twee cheeta jongen, Jolly en Juba. Prachtige beesten. Ze waren nog zo jong dat we in onze vrije tijd bij ze in het hok mochten om te spelen tot ze moe worden en luid spinnend neerploffen in de zon.

'S Avonds namen de meeste vrijwilligers ‘hun' babydier mee naar de lodges. Bij het geluid van brullende leeuwen en huilende hyena's wisselden we in de gemeenschappelijke ruimte onze ervaringen uit. Dat was altijd supergezellig! En dan kan het gebeuren dat er ineens een aapje met je shirt begint te spelen, of een bushbaby in je haar kruipt. Op één van die avonden heeft mijn uiltje voor het eerst gevlogen! Stiekem was ik toch wel heel trots...

Eén van de spannendste dingen die ik heb meegemaakt was de sleepout in een voor toeristen afgesloten deel van het Krugerpark. Eerst deden we een bush drive door het gebied. Telkens als we een dier, of een bijzondere boom tegen kwamen werden de auto's stil gezet en vertelde Brian Jones (de eigenaar van het project) ons er van alles over. Nadat er een geschikte plek was gevonden om te overnachten hebben we met z'n allen hout gesprokkeld voor het vuur. En toen wachten op de zonsondergang. De Afrikaanse sterrenhemel is met niets te vergelijken! Adembenemend mooi. We hebben nog een night-drive gedaan, en toen we terugkwamen in ons kamp bleken we omsingeld door twee wilde leeuwinnen. Ze hadden ons al die tijd al van een afstand bekeken! Nou, daar lagen we dan, in onze slaapzakken om het dovende vuur. De hele nacht heeft er steeds iemand wacht gehouden, terwijl Brian (de enige persoon met een geweer) vijftig meter verderop in zijn jeep lag te slapen. ‘Als er een leeuw komt moet je gillen!'. Dat is er gelukkig nooit van gekomen! Echt een ongelooflijke ervaring!

Verder heb ik in Zuid-Afrika het Swadini Reptile park bezocht, waar ik met allerlei prachtige slangensoorten heb gewerkt, waaronder de Puff Adder en de Zwarte Mamba, twee van de meest beruchte gifslangen van Afrika.

Ook heb ik aan twee projecten in Zimbabwe deelgenomen. Samen met een andere vrijwilliger heb ik onder andere een maand lang voor een pasgeboren leeuwenwelpje gezorgd dat door de moeder was afgestoten. Toen we haar kregen was ze zo groot als een teddybeer en haar ogen zaten nog dicht. Ik kon me bijna niet voorstellen dat zo'n wolletje een volgroeide leeuwin kan worden. We hebben haar ook meegenomen tijdens een driedaagse trip door Matopos nationaal park. Hier vind je torenhoge rotsformaties en de grootste luipaarden populatie van de wereld. Met behulp van GPS hebben we twee luipaarden met een zendertje gevolgd.

Het laatste project draaide helemaal om leeuwen, en hier heb ik één van de mooiste dingen van mij reis meegemaakt: zwemmen met leeuwen!! In Zimbabwe is men bezig de leeuwenpopulatie te vergroten door binnen projecten leeuwen te fokken. Het grootste deel van deze leeuwen wordt wild gehouden, maar een deel van de welpjes wordt actief door mensen grootgebracht en gebruikt voor intensief onderzoek. Drie keer per dag trekken alle vrijwilligers en vaste scouts eropuit om met de leeuwen uit hun omheining te laten en met ze te wandelen door de wildernis. Zo kunnen ze hun natuurlijke instincten goed ontwikkelen! Er wordt gewandeld met ‘welpjes' van 5 tot gemiddeld 15 maanden. En als je bedenkt dat een leeuw met twee jaar volgroeid is...

In de omgang zijn de vrijwilligers en scouts op dat moment deel van de groep, en hoe langer ik met de leeuwen werkte, hoe meer ze me gingen herkennen! Het is geweldig om te zien hoe ze elkaar besluipen en om met ze te stoeien. Penduka en Phoenix, de oudste broertjes van 11 maanden, met beginnende manen groei, waren mijn favorieten!

Op een middag besloot Nathan (één van de guides) dat het tijd werd dat Penduka en Phoenix hun angst voor water zouden overwinnen. Maar dan moesten wij natuurlijk wel het goede voorbeeld geven. Dus daar gingen we, met onze kleren aan allemaal het water in. Aanvankelijk moesten de broertjes er niets van hebben, maar uiteindelijk is het ons toch gelukt ze het water in te krijgen. Eerst Penduka: met zijn oren naar achteren en met grote angstogen kwam hij op Nathan afgezwommen, om vervolgens zijn poten (zonder uitgeklauwde nagels!) om zijn nek heen te slaan. Wat later kwam ook Phoenix erbij, en hadden we opeens om beurten een halfvolgroeide leeuw om onze nek hangen! Het was zo ontroerend om te zien hoe ze ons zo in vertrouwen namen!

En zo was ik ineens drie maanden verder. Tijd om naar huis te gaan! Achterafgezien heb ik geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Ik heb op reis ontzettend veel geleerd, en meer vertrouwen in mezelf gekregen. En omdat ik een organisatie achter me had staan ben ik nooit echt bang geweest. Als je eenmaal op weg bent blijkt alles ineens vrijwel vanzelf te gaan.

Alle herinneringen die ik aan mijn reis heb overgehouden zijn me heel veel waard. Soms schiet me ineens iets te binnen en dan kan ik zelf bijna niet meer geloven dat ik dat heb gedaan!Ook alle mensen die ik op reis ben tegengekomen blijven me bij, en vrijwel altijd in positieve zin haha! Ik heb zo ontzettend gelachen, en zoveel moois gezien dat ik het iedereen aanraad om een keer een tas in te pakken en er een tijdje op uit te gaan.

Ik heb wel een waarschuwing ter afsluiting: wie eenmaal in Afrika is geweest, is verslaafd. Geheid dat je weer terug wilt! : )

Julia Stikkelman