wildlife.reismee.nl

Julia combineerde 4 Wildlife projecten in 2 verschillende landen!

Juliaging met het Wildlife & Travel Programma van Travel Active naar Zuid Afrika en Zimbabwe. Lees hierwelke avonturenzijallemaal heeft meegemaakt:

In juli vorig jaar, net na het behalen van mijn eindexamen vwo begon een spannende tijd! Al een aantal jaren had ik het plan om er na school een paar maanden tussenuit te gaan, in plaats van gelijk weer de studieboeken in te duiken. Tijdens een informatiebijeenkomst over vervolgopleidingen op mijn middelbare school liep ik tegen een standje van Travel Active aan, waar in hun folder zogenaamde ‘wildlife projecten' werden aangeboden: ‘Werken met wilde dieren in Afrika'. Wauw! Ik was meteen verkocht.

Een aantal informatiebijeenkomsten van Travel Active later stond mijn plan vast! Wat mijn omgeving me ook probeerde in te fluisteren, ik zou als klein, blond, achttienjarig meisje in mijn eentje drie maanden naar Afrika gaan! Zeker weten! Een aantal weken heb ik mailcontact gehad met één van de medewerkers van Travel Active, om mijn reis tot in detail uit te werken. De weken voor vertrek nog gauw wat extra spaargeld bijverdienen voor op reis, veel leuke dingen doen met vrienden, en de laatste inkopen. Op het vliegveld, op weg naar mijn gate heb ik niet één keer meer omgekeken. Ik was klaar voor het grote avontuur! Wat ik uiteindelijk allemaal heb meegemaakt bij de vier verschillende projecten die ik heb bezocht had ik van tevoren niet durven dromen!

Bij het Moholoholo Wildlife Centre vlakbij het Krugerpark in Zuid-Afrika begon mijn buitenlands verblijf. Hier worden allerlei verschillende diersoorten opgevangen die gewond zijn geraakt, of wees zijn geworden. De bedoeling is dat ze na behandeling weer uitgezet worden in het wild. Soms is dit echter niet meer mogelijk en krijgen ze een vaste plek binnen het project. Toen ik arriveerde waren er net een heleboel jonge dieren binnengebracht: zwijntjes, een bushpig, een aapje, een eekhoorn (ja, ook die zijn er volop in Afrika!), en twee bushbaby's (dit zijn kleine primaten met een pluizige vacht en hele grote ogen). Maar het mooiste van alles was mijn uiltje, Puffy. Vijf keer per dag moest ik haar voeren met zelf gevilde en in stukjes geknipte eendagskuikentjes. Klinkt smerig, maar het went snel. En het is geweldig om te zien hoe een uil eet.

Verder maakten we hokken schoon en liepen we dagelijkse voederrondes langs de vaste bewoners, waaronder ook twee cheeta jongen, Jolly en Juba. Prachtige beesten. Ze waren nog zo jong dat we in onze vrije tijd bij ze in het hok mochten om te spelen tot ze moe worden en luid spinnend neerploffen in de zon.

'S Avonds namen de meeste vrijwilligers ‘hun' babydier mee naar de lodges. Bij het geluid van brullende leeuwen en huilende hyena's wisselden we in de gemeenschappelijke ruimte onze ervaringen uit. Dat was altijd supergezellig! En dan kan het gebeuren dat er ineens een aapje met je shirt begint te spelen, of een bushbaby in je haar kruipt. Op één van die avonden heeft mijn uiltje voor het eerst gevlogen! Stiekem was ik toch wel heel trots...

Eén van de spannendste dingen die ik heb meegemaakt was de sleepout in een voor toeristen afgesloten deel van het Krugerpark. Eerst deden we een bush drive door het gebied. Telkens als we een dier, of een bijzondere boom tegen kwamen werden de auto's stil gezet en vertelde Brian Jones (de eigenaar van het project) ons er van alles over. Nadat er een geschikte plek was gevonden om te overnachten hebben we met z'n allen hout gesprokkeld voor het vuur. En toen wachten op de zonsondergang. De Afrikaanse sterrenhemel is met niets te vergelijken! Adembenemend mooi. We hebben nog een night-drive gedaan, en toen we terugkwamen in ons kamp bleken we omsingeld door twee wilde leeuwinnen. Ze hadden ons al die tijd al van een afstand bekeken! Nou, daar lagen we dan, in onze slaapzakken om het dovende vuur. De hele nacht heeft er steeds iemand wacht gehouden, terwijl Brian (de enige persoon met een geweer) vijftig meter verderop in zijn jeep lag te slapen. ‘Als er een leeuw komt moet je gillen!'. Dat is er gelukkig nooit van gekomen! Echt een ongelooflijke ervaring!

Verder heb ik in Zuid-Afrika het Swadini Reptile park bezocht, waar ik met allerlei prachtige slangensoorten heb gewerkt, waaronder de Puff Adder en de Zwarte Mamba, twee van de meest beruchte gifslangen van Afrika.

Ook heb ik aan twee projecten in Zimbabwe deelgenomen. Samen met een andere vrijwilliger heb ik onder andere een maand lang voor een pasgeboren leeuwenwelpje gezorgd dat door de moeder was afgestoten. Toen we haar kregen was ze zo groot als een teddybeer en haar ogen zaten nog dicht. Ik kon me bijna niet voorstellen dat zo'n wolletje een volgroeide leeuwin kan worden. We hebben haar ook meegenomen tijdens een driedaagse trip door Matopos nationaal park. Hier vind je torenhoge rotsformaties en de grootste luipaarden populatie van de wereld. Met behulp van GPS hebben we twee luipaarden met een zendertje gevolgd.

Het laatste project draaide helemaal om leeuwen, en hier heb ik één van de mooiste dingen van mij reis meegemaakt: zwemmen met leeuwen!! In Zimbabwe is men bezig de leeuwenpopulatie te vergroten door binnen projecten leeuwen te fokken. Het grootste deel van deze leeuwen wordt wild gehouden, maar een deel van de welpjes wordt actief door mensen grootgebracht en gebruikt voor intensief onderzoek. Drie keer per dag trekken alle vrijwilligers en vaste scouts eropuit om met de leeuwen uit hun omheining te laten en met ze te wandelen door de wildernis. Zo kunnen ze hun natuurlijke instincten goed ontwikkelen! Er wordt gewandeld met ‘welpjes' van 5 tot gemiddeld 15 maanden. En als je bedenkt dat een leeuw met twee jaar volgroeid is...

In de omgang zijn de vrijwilligers en scouts op dat moment deel van de groep, en hoe langer ik met de leeuwen werkte, hoe meer ze me gingen herkennen! Het is geweldig om te zien hoe ze elkaar besluipen en om met ze te stoeien. Penduka en Phoenix, de oudste broertjes van 11 maanden, met beginnende manen groei, waren mijn favorieten!

Op een middag besloot Nathan (één van de guides) dat het tijd werd dat Penduka en Phoenix hun angst voor water zouden overwinnen. Maar dan moesten wij natuurlijk wel het goede voorbeeld geven. Dus daar gingen we, met onze kleren aan allemaal het water in. Aanvankelijk moesten de broertjes er niets van hebben, maar uiteindelijk is het ons toch gelukt ze het water in te krijgen. Eerst Penduka: met zijn oren naar achteren en met grote angstogen kwam hij op Nathan afgezwommen, om vervolgens zijn poten (zonder uitgeklauwde nagels!) om zijn nek heen te slaan. Wat later kwam ook Phoenix erbij, en hadden we opeens om beurten een halfvolgroeide leeuw om onze nek hangen! Het was zo ontroerend om te zien hoe ze ons zo in vertrouwen namen!

En zo was ik ineens drie maanden verder. Tijd om naar huis te gaan! Achterafgezien heb ik geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Ik heb op reis ontzettend veel geleerd, en meer vertrouwen in mezelf gekregen. En omdat ik een organisatie achter me had staan ben ik nooit echt bang geweest. Als je eenmaal op weg bent blijkt alles ineens vrijwel vanzelf te gaan.

Alle herinneringen die ik aan mijn reis heb overgehouden zijn me heel veel waard. Soms schiet me ineens iets te binnen en dan kan ik zelf bijna niet meer geloven dat ik dat heb gedaan!Ook alle mensen die ik op reis ben tegengekomen blijven me bij, en vrijwel altijd in positieve zin haha! Ik heb zo ontzettend gelachen, en zoveel moois gezien dat ik het iedereen aanraad om een keer een tas in te pakken en er een tijdje op uit te gaan.

Ik heb wel een waarschuwing ter afsluiting: wie eenmaal in Afrika is geweest, is verslaafd. Geheid dat je weer terug wilt! : )

Julia Stikkelman

Sonja had in Zuid Afrika de tijd van haar leven!

Sonjaging met het Wildlife & TravelProgramma van Travel Active naar Zuid Afrika! Lees hier avonturen:

Inmiddels alweer enkele jaren geleden heb ik samen met een vriendin een rondreis door Kenia gemaakt. Een ding stond voor mij vast; ik moest en ik zou terug naar Afrika, maar dan op een andere manier!

De Afrikaanse dieren hadden mij zo gefascineerd dat ik een manier zocht om naar Afrika te kunnen gaan, maar, indien mogelijk, ook met/ voor deze dieren te werken; ik wilde middenin de Afrikaanse natuur staan en niet langs de zijlijn als toerist! Na een tijdje op internet gezocht te hebben, tipte een vriendin mij over Travel Active en hun Wildlife&Travel programma en dit was precies wat ik zocht!

Vrijwel direct heb ik me toen aangemeld en ging de aanmeldprocedure van start en kon ik inkopen gaan doen voor mijn avontuur! Travel Active heeft mij bij de voorbereidingen goed geholpen; alleen het vliegticket en de aankopen heb ik zelf moeten regelen, maar indien gewenst kan er ook door hun voor een vliegticket gezorgd worden.Het eerste project waar ik uiteindelijk terecht kwam was Moholoholo; een rehabiliteitscentrum voor wilde dieren. Dit varieerde echt van roofvogels tot cervals (sort roofdier), leeuwen en ga zo maar door. Sommige dieren zijn zo door mensen toegetakeld of teveel aan mensen gewend waardoor ze niet meer in de vrije natuur uitgezet kunnen worden en die werden daar onder zeer goede omstandigheden en met veel vrijheid gehouden, maar wel gebruikt voor onderwijsdoeleinden. Zo hadden wij bijvoorbeeld een 'tam' luipaard letterlijk in de achtertuin lopen; heel onwerkelijk allemaal! Ook gingen we vaker met Brian Jones (de beheerder, ook bekend van National Geographic) op pad; een man die al zo'n 40 jaar lang in de wildernis rondloopt en werkelijk ieder spoor en ieder geluid van een dier herkent! Via hem kwamen we dus ook uit bij de topper van mijn reis; 6 leeuwinnen met welpjes die een zebra verorberen.

Ineens sta je dan op 3 meter afstand in een open wagen oog in oog met deze wilde leeuwen die niet in het minst in jou geïnteresseerd zijn; af en toe kijken ze eens in de lens van je camera, maar verder eten ze onverstoorbaar verder..prachtig! Als er dan nog heel statig een mannetjesleeuw vlakbij de wagen komt kijken, stokt je hart wel even in je keel hoor! Wat een belevenis! Het werk in zo'n park is niet alleen maar 'leuk met beestjes spelen'; er moet ook gewerkt worden, dus hokken schoonmaken e.d. hoort ook zeker bij je werk en het voeren van cavia's en ratten aan roofvogels moet je ook kunnen, maar als je je daar eenmaal overheen hebt gezet; dan heb je ook een onvergetelijke tijd!

Het tweede project waar ik aan deelnam was het Riverside Rehabilitation Centre; een rehabiliteitscentrum voornamelijk voor de locale apensoort; de vervet monkey. Dit was ronduit super; als je geluk hebt zit de zogenaamde babykooi vol met kleine babyaapjes die niks interessanter vinden dan in je t-shirt, aan je haar, in je broekzakken; kortom..overal aan te bengelen! Deze apen worden door veel boeren als ongedierte gezien en de kleine aapjes worden nog steeds door veel mensen als huisdier gehouden, totdat ze of in beslag genomen worden of ze gaan bijten en dan zijn ze ineens niet meer zo interessant en belanden ze in Riverside. Het doel van Riverside is om de dieren uiteindelijk weer in de vrije natuur uit te zetten en dat gaat in stappen, vooral bij de kleine diertjes die wel aan mensen maar niet aan andere apen gewend zijn. Beetje voor beetje worden ze in steeds grotere kooien bij elkaar gezet, totdat ze mensen ontwend zijn en ze klaar zijn voor hun nieuwe leven in vrijheid! Al met al was dit een super project om aan mee te mogen helpen; heel kleinschalig en de mensen zijn superaardig!

Na zo'n reis duurt het altijd weer even voordat ik weer gewend ben aan het Hollandse leven, maar inmiddels heb ik het een plaatsje gegeven en kan ik terugdenken aan een geweldige tijd! Met de mensen van Riverside heb ik nog regematig contact via de e-mail; ik heb hun ook geholpen aan een bankrekening in Nederland. Je kunt daar namelijk een aapje adopteren; je betaalt iedere maand een klein bedrag voor dit beestje en daarmee kunnen zij en dit aapje en hun centrum weer financieren. Ik heb ook een klein 'zoontje' daar'; Smiley; een klein aapje van toen een half jaar oud.

Alles bij elkaar was dit een reis om nooit meer te vergeten en als je twijfelt; gewoon doen; je krijgt er geen spijt van!

Sonja Rademakers

Séverine vervulde haar droom

Mijn droom was altijd al om naar Zuid-Afrika te gaan. Het wildlife daar te zien of liever gezegd te beleven! Door een advertentie in de krant kwam ik terecht bij Travel Active, zij zouden mijn droom wel eens waar kunnen maken! Na enkele informatiebijeenkomsten wisten mijn vriendin en ik het zeker: wij zouden naar Zuid-Afrika gaan!

Nadat we alles bij Travel Active vastgelegd hadden, zijn we op zoek gegaan naar de juiste kleren, spulletjes, foto-gerei, vliegmaatschappij en na veel kijken, vergelijken en een goede voorbereiding was het dan ook zover: Op 3 oktober vertrok ons vliegtuig naar Zuid-Afrika en het zou 8 weken duren voordat we zouden terugkeren!
De eerste nacht zouden we in het Airport Game Lodge verblijven, daarna zouden we 4 projecten doen: Moholoholo Wildlife Rehabilitation, Horse Safari, Jabulani en Riverside Monkey Rehabilitation. Uiteindelijk hebben we Swadini Reptile Park en Private Game Farm er ook bij gedaan. Het is moeilijk om te vertellen hoe het is geweest. Je beleeft zo ontzettend veel in een korte tijd. Je leert veel over Afrika, de natuur, de omgeving, de dieren, andere culturen, andere omstandigheden, andere mensen, maar ook veel over jezelf! Je leert waarderen wat je thuis wel hebt en je leert te werken met mensen die je niet kent en die uit andere hoeken van de wereld komen. Je maakt zoveel mee en het heeft zo een impact op je dat je achteraf, wanneer je net als ik een stuk wil schrijven over hoe het was, je maar moeilijk één ding kan noemen.
Er zijn zoveel leuke en spannende dingen gebeurd: Een hyena vangen, een sleep-out hebben, op safari drive gaan, aangevallen worden door een leeuw, nightdrives maken, te paard dichtbij giraffes komen, spinnen-, schorpioenen en slangenangst overwinnen, aan een touw jezelf 85m. de diepte in laten storten, genieten van prachtige uitzichten bij God’s Window, verweesde baby-aapjes grootbrengen en in Kruger Park kamperen. En dat was maar een kleine greep uit het hele gebeuren. Er is zoveel meer! Ook achteraf, de contacten die je aan je reis overhoudt, de foto’s, de herinneringen, de dingen die je geleerd hebt, je waardering voor bepaalde zaken in Nederland. Het enige nadeel was dat ik uit een Afrikaanse zomer in de Nederlandse winter terecht kwam: Dat is even schrikken!

Mocht je naar Afrika gaan, dan zul je er vanzelf achter komen dat Safari Drive’s voor het oprapen liggen. Niet dat dat erg is, ik heb er in mijn 2 maanden ongelooflijk veel gedaan, maar bleef ze geweldig vinden. Toch waren er voor mij 2 die eruit sprongen: de nightdrives van Moholoholo en de Thorney Bush Drive van Jabulani. De laatstgenoemde wil ik graag met jullie delen. Op een normale safari drive ga je met een open Jeep, dat houdt in dat er een chauffeur en een ‘tracker’ voorin zitten. Alle mensen die verder mee gaan, zitten op verhoogde bankjes achter op de Jeep.
De tracker zoekt sporen van dieren en kent het gebied. Hij leidt de chauffeur naar de plekken waar hij denkt dat er dieren zitten.

Soms zit de tracker zelfs op speciaal stoeltje voorop de moterkap van de Jeep. Op deze manier vinden ze de dieren en laten de mensen die zo goed mogelijk zien. Dat lijkt makkelijk, maar de dieren verschuilen zich goed en meestal kom je er niet goed bij, verrekijkers zijn dan een uitkomst. Bij Thorney Bush pakken ze het anders aan. Zij garanderen 4 van de Big 5 (olifant, buffel, neushoorn, leeuw, luipaard). Wanneer zij dan ook een spoor van een dier de struiken in zien gaan, dan is het voor de mensen achterop goed opletten, want de mensen van Thorney Bush drive rijden gewoon de struiken in… en het heet niet voor niets Thorney Bush! Uiteraard doen ze voorzichtig aan, want als ze zomaar de struiken in crossen schrikken de dieren ook en zijn ze niet meer te vinden. Maar wat je op die manier meemaakt! Ongelooflijk! Toen we de eerste keer van de weg afweken en de struiken in reden was het nog heel vroeg.

En voordat we beseften wat er gebeurd was stonden we met onze Jeep zomaar stil: voor ons lagen meer dan 40 buffels! De kudde had zich hier verzameld om de nacht door te brengen… slaperig keken ze ons aan! Niet ver weg of moeilijk te zien, nee, als ze zouden opstaan zouden we oog in oog met ze staan! En als enkele buffels dan ook daadwerkelijk opstaan, stijgt de spanning! Het is zo mooi, maar ook wel wat eng! Gelukkig weten tracker en chauffeur precies wat wel en niet kan en hebben we de buffels verder met rust gelaten.

Zo zijn we ook nog op leeuwinnen met welpen gestuit. Op de rest van de rit zijn we nog dichtbij olifanten met een jong van 2 weken geweest en hebben we ook nog een witte neushoorn naast onze Jeep gehad. Op deze manier kun je wel hele mooie foto’s maken. Als laatste tip zou ik dan ook willen zeggen: Vergeet je fototoestel niet!

Séverine Hendriks

Mirjam heeft heel veel geleerd en gedaan

Mijn naam is Mirjam en ik heb in mei en juni meegedaan aan het Wildlife & Travel programma in Zuid-Afrika.

Ik had een beetje een rare reden om naar Afrika te gaan: in september zag ik namelijk een vacature in een paardeblad om in Japan te gaan werken, daar heb ik op gereageerd en tegen mijn baas gezegd dat ik geen nieuw contract meer wou. Uiteindelijk ging Japan niet meteen door, maar zat ik wel met een aflopend contract en veel zin om naar het buitenland te gaan. Toen zag ik op internet de mogelijkheid om naar Afrika te gaan en daar met dieren te werken. Dat leek mij echt ideaal omdat ik wel naar het buitenland wou, maar niet om een beetje bij een hotel te hangen en niks te doen.
Travel Active heeft me gevraagd om iets over mijn (werk)vakantie te schrijven. Ik zal proberen oméén mooie gebeurtenis uit te zoeken en op te schrijven, want ik heb in die twee maanden wel genoeg meegemaakt om een boek over te schrijven. Maar hoe moet ik nu kiezen wat ik het liefst wil vertellen. Wil ik het over de dode olifant in Krügerpark hebben, die zo vol met gieren en roofvogels zat dat je bijna niet meer kon zien dat er een olifant onder zat? Of over de buitenrit die ik bij off beat heb gemaakt, dat we gewoon op nog geen 6 meter van een giraffe reden met onze paarden? Of van de geluiden die je hoort als je in je bed ligt (hyena’s, nijlpaarden, leeuwen)?
Wat eigenlijk het meeste indruk op mij heeft gemaakt was wel de “ecco ranger” cursus die ik via het Jabulanie project heb mogen volgen. Dat was een officiële cursus om in Afrika toeristen rond te leiden. Die cursus duurde een week en aan het eind van de week moest je in staat zijn om een rondleiding door de omgeving te kunnen organiseren en begeleiden. Je moest sporen van dieren kunnen herkennen en een kilometer kunnen volgen, je moest gevaarlijk wild op een veilige manier kunnen benaderen en de meest voorkomende vogels, zoogdieren en bomen kunnen herkennen en er iets over kunnen vertellen.

De eerste dag dat we op pad gingen om dierensporen te gaan bekijken was echt heel moeilijk. Veel dieren kon ik nog niet eens herkennen als ze voor me zouden staan, laat staan dat ik weet hoe ze er aan de onderkant uitzien. Je moet bij sommige dieren echt op de stand van de nagels letten en kijken of je haarafdrukken ziet tussen de kussentjes.

Om de bomen te leren moesten we allemaal een herbarium maken en daar de Engelse, Latijnse en Afrikaanse naam bij schrijven en een manier waarop mensen de boom gebruiken en een manier waarop dieren de boom gebruiken. Van de ‘Magic guarrie” kun je de jonge twijgen als tandenborstel gebruiken en de buffel gaat tijdens een gevecht met zijn kont in de “buffalo thorn” staan, zodat ie daar niet wordt aangevallen. Dat zijn best grappige dingen om te weten en dus ook in je rondleiding met toeristen te vertellen.
We kregen ook les in schieten. Als je namelijk een groep toeristen moet begeleiden in een “big 5” gebied moet je een geweer bij je hebben. Ik had nooit verwacht dat de terugslag zo heftig zou zijn. We moesten namelijk met best een zwaar kaliber geweer schieten. De eisen die aan het schieten worden gesteld waren voor mij echt niet te halen. Je moet binnen 15 seconden 3 schoten lossen. Op 15, 25 en 50 meter afstand. En ze moeten dan ook nog eens allemaal raak zijn. Ik ben al blij als ik in 15 seconden 1 raak schot kan lossen.

Ik had aan het begin van de week nooit verwacht dat ik zoveel zou leren. Maar aan het eind van de week kon ik behoorlijk veel sporen, vogels en bomen herkennen en er ook iets over vertellen. Ik ben natuurlijk geen officiële gids, maar ik weet nu wel meer dan de gemiddelde toerist en daardoor is mijn (werk)vakantie echt geslaagd.
Eenmaal weer terug in Nederland lijkt het echt heel raar dat ik zoveel gedaan en geleerd heb, terwijl het als je daar zit heel normaal lijkt.
Mijn tijd in Afrika heeft me wel duidelijk gemaakt dat ik echt nog veel meer van de wereld wil zien en dat gaat ook wel lukken. Ik ben bezig met de voorbereidingen voor mijn volgende reis, in januari vlieg ik alsnog naar Japan om daar eens 14 maanden rond te kijken.

Mirjam Brinks

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active